Dertig jaar Meta Morfose!
We hebben er een hele tijd naar uitgekeken, en toen was het toch ineens zo ver: DERTIG JAAR!
Meta Morfose beKOORt al dertig jaar!
Er werd een feestcommissie gevormd van Ridi, Rebecca en mij. Allereerst zocht die een locatie en dat was nog moeilijk genoeg. Uiteindelijk werd het de Pletterij en die bleek perfect te zijn voor onze woeste plannen.
Er werd een bandje uitgenodigd: twee zangeressen en een gitarist, maar die konden pas na zessen. Dus kwam het idee op om een workshop te organiseren, feest of geen feest. Dat bleek een gouden greep: het lukte Carlijn, een lid van het bandje, als veelzijdig actrice, ons volledig in haar ban te houden, en na afloop voelden we (ik dan) ons nog meer verbonden met de andere Metadames dan voorheen.
Het feest verliep verder zoals een feest hoort te zijn: gezellig, ontspannen en met plezierige onderbrekingen: een welkomstlied, begeleid door Anne op de dwarsfluit en een prachtig gedicht, voorgedragen door Lieve.
Toen kwam mijn bijdrage, waar ik al een hele tijd zenuwachtig om was: een interview met Wil van der Meer, de allereerste voorzitster en de enige die er van het begin af aan bij is geweest! Gelukkig stelde ze me meteen op mijn gemak en werd het meer een gezellige praatje dan een heus vraaggesprek. We kregen het gevoel dat het wel in de smaak viel bij de feestelingen.
Wil kreeg een fraaie corsage opgespeld als eerbewijs, omdat het ook haar dertigjarig jubileum als lid is.
En alle koorleden kregen een broche in de vorm van een vlinder. Hiervoor is gekozen omdat de vlinder symbool staat voor een nieuw begin: een metamorfose, een nieuwe uitdaging. Dit sluit mooi aan op de nieuwe naam die aan ons koor gegeven is (zie interview).
Eigenlijk ging de feestmiddag wat mij betreft veel te snel voorbij, en ik weet zeker dat veel andere dames er ook zo over dachten.
José B.
Interview met Wil van der Meer, de eerste voorzitster van Meta Morfose
Eerst de voor de hand liggende openingsvraag: Hoe is het koor eigenlijk ontstaan?"Nou, in die tijd ging een aantal koren ter ziele, vooral omdat ze nogal eens om nieuw bloed verlegen zaten.
Piet Roelofs, musicus en muziekdocent aan diverse scholen, was dirigent van diverse koren, o.a. het Spoorwegkoor. Toen ook dit koor ophield te bestaan, heeft hij persoonlijk een aantal zangers en zangeressen uitgenodigd om te komen praten, met koffie en koek, in de grote zaal van de Egelantier. Er kwamen verrassend veel leden van de ex-koren opdagen en uiteindelijk had hij een gezelschap van 40 mensen die gewoon door wilden gaan met zingen.
Het werd eigenlijk vanzelf een seniorenkoor, pardon vijftig-plus koor, ik was de jongste, 55 jaar. Piet deed eigenlijk alles, van dirigeren tot bijhouden wie er betaalde, het incasseren van de contributie en het betalen van de diverse kosten, inclusief zijn eigen salaris.
Dat ging natuurlijk niet altijd even goed en er werd dan ook uiteindelijk, nadat ik daar heel erg mijn best voor had gedaan, een bestuur opgericht van vijf vrouwen, van wie ik de voorzitster werd. Dat ging niet echt vanzelf, maar uiteindelijk is het toch goedgekomen.
Volgens Piet was een bestuur niet direct nodig, "want zo’n ouderenkoor sterft vanzelf wel uit". Daar was ik nogal kwaad om, natuurlijk. Het koor was inmiddels een hechte groep vrouwen geworden en is dat nog steeds. Ik heb hard geknokt om een officiële status. En dat is gelukt!"
Waarom vijf bestuursleden?
"We gingen met z'n vijven naar de notaris en er werd een oprichtingsakte opgesteld en getekend. En vijf bestuursleden moesten het zijn omdat dat bij stemrondes nodig is.
We werden ook lid van de landelijke bond, als "Seniorenkoor", met de naam "Vrouwenkoor Meta Morfose".
Waar kwam die naam vandaan?
"Die naam verwoordt het feit, dat het voor de leden van al die opgeheven koren nogal een overgang was om samen een nieuw koor te vormen. Vandaar "Meta Morfose", ook wel Metamorfose, een naam dus met betekenis."
