2018 - 4 november Concert 25-jarig jubileum

ZINGEN IS LEUK!

Op 4 november 2018 vierden wij het 25-jarig bestaan van Meta Morfose. Er was regen voorspeld, maar gelukkig was Haarlem zonovergoten.








Al mantra-zingend schreed Meta Morfose podiumwaarts.

Na het eerste lied 'What can we poor females do' volgden drie Franse chansons, waarvan 'Parlez-moi d’amour' betoverend werd ondersteund door een viool.

Nadat we vijf liederen gezongen hadden was de beurt aan Salonorkest Sunday Afternoon met 'Alabamy bound' en 'Chanson de l’adieu'.

Kippenvel bezorgde Bronja ons. Zij herdacht, vóór het Requiem dat we zouden gaan zingen, haar zus Elleke en broer Ruud die op 4 november 1980 zijn verongelukt t.g.v. een vliegtuigcrash.

En we zongen en het Salonorkest speelde en toen was 'Tea for two' aan de beurt, gespeeld door het Salonorkest en gezongen door het koor, samen met het publiek. Met als verrassing Jeroen van Ham, de tapdanser, die met dansen begon op zijn elfde. 

(Wist je dat de taps onder de zolen gestemd kunnen worden. Zij zijn een klankbed. Hoe losser hoe frivoler. Jeroen vertelde mij dat als je eenmaal kan tappen dit hetzelfde is als fietsen en zwemmen. Je verleert het nooit.)

Wil van der Meer werd in het zonnetje en de bloemen gezet. Zij is vanaf het begin, dus 25 jaar, lid van ons koor.

Anne Smit werd gecomplimenteerd voor de tekst van het Meta Morfoselied op de melodie van 'Oh  Waterlooplein', 

ter gelegenheid van het jubileum. 

Een aantal leden verdient ook complimenten. De kerk was prachtig versierd in de koorkleuren, met voiles en cirkelvormige waaiers en bloemen, en er was gezorgd voor mooie programmaboekjes en flyers. Dank aan iedereen!

De Oosterkerk was uitverkocht en we hebben het publiek geïmponeerd met een schat aan hartverwarmende liederen.

Zingen is heel belangrijk! Muziek is goed voor de mens. Zingen doet een beroep op ons gevoel en verstand.

Ik las in een boek van Barber van de Pol: 'Zingen is geluk'  het volgende:

Ik zing dus ik besta

Ik besta dus ik zing

                   

(Voor de koorleden is het boek bij mij te leen.)

Nu op naar het volgend jubileum in 2021, dan is Carole 15 jaar onze dirigente.

Lieve Hanssen

25 JAAR META MORFOSE

(op de wijs van Oh, Waterlooplein)

Refrein

Oh, wat vliegt de tijd  (2x)

Al 25 jaar een koor

Meta Morfose ging ervoor

Met weemoed maar geen enk’le spijt

Oh, wat vliegt de tijd!

Ik liep eens langs de Eg’lantier

Daar zong een koor met veel plezier

El-le-ke week bij ene Piet

Een heel vrolijk lied

In Haarlem, op die mooie plek,

Vond ik m’n koor en eigen stek

En waar ik altijd weer wil zijn:

Want zingen is fijn!

Refrein

Maar Piet vertrok en alle man

Die hadden ook een ander plan

Nu dirigeert Carool het koor

En gaat er echt voor

De zangkunst zit haar in het bloed

Met vrouwen zingen doet haar goed

En waar zij altijd weer wil zijn:

Een korenfestijn!

Refrein

Nu zingt het koor in ’t Rosenstock

Van Bach tot beat en ruige rock

Op woensdag leven wij ons uit

Met vrolijk geluid

Een lustrumfeest lag voor de hand

‘t is voor ’t koor een nieuwe start

Van vele jaren zangplezier

Dat vieren we hier!

2018 - 26 mei Lustrumuitje

Zaterdag 26 mei 2018 - Lustrumuitje

wegens ons 25-jarig bestaan (binnenkort)!

Het was een stralende zonnige dag toen we met een schoolreisjesgevoel vertrokken vanaf de Turfmarkt naar Leerdam.

De aardige, behulpzame chauffeur reed ons langs toeristische weggetjes. Wat is Nederland toch mooi, zo zonovergoten.De prachtige villa’s langs de Vecht, de natuur in volle bloei, de rododendrons, zo schoon!

Vriendelijk personeel van Rederij Leerdam heette ons welkom. We gingen een drie uur durende rondvaart maken op de Linge en de Betuwe ontdekken, met eerst een schitterend uitzicht op de haven en de oude stadswallen.

We hebben genoten van een adembenemend stukje Nederland. De eendjes met hun kuikentjes zwommen voorbij, tussen de dotters en de waterlelies. Aan de rand stonden de stieren. Het leek wel het schilderij van Potter, maar dan zonder boeren.

In de sfeervolle aangenaam gekoelde salon genoten wij van het uitgebreide buffet, wat als een deus ex machina (dat is een theaterterm als een decorstuk plots uit de hoogte of diepte tevoorschijn komt) uit de diepte naar boven kwam.

Aan deze rondvaart kwam een einde en wij gingen naar de glasblazerij. Wat was het heet.

Kunstenaars kunnen experimenteren met glas en hun ontwerpen laten uitvoeren.Wij konden deze verrichtingen op de voet volgen.

Diana, die nog een cadeau tegoed had voor haar verjaardag, kocht een prachtig object (het was echt geen vaas!). Je kunt het object bekijken, want Bronja, die als een volleerde hoffotograaf stond te kieken, heeft het vastgelegd.

Na de koffie/thee met appelgebak keerden wij met de bus weer huiswaarts, naar ons vertrekpunt in Haarlem.

En... degenen die dit onvergetelijke uitje regelden, hartelijk dank!

Lieve

2018 - 21 maart Koormiddag

Koormiddag

Op onze jaarlijkse koormiddag, woensdag 21 maart, was José Poel van het Zontheater uitgenodigd. Zij gaf een workshop over het overbrengen van emoties, met improvisaties en 'eenvoudige' oefeningen.

Bij de eerste oefening stonden we in een kring. Eén van ons moest met een schreeuw een denkbeeldig zwaard uit de grond trekken, de twee buurvrouwen staken er dan een arm voor met een andere schreeuw, waarop het zwaard naar een ander 'gestoken' moest worden, weer met een schreeuw. Daarna deed deze hetzelfde. Wat idioot simpel leek bleek nog moeilijk genoeg. We kwamen goed los, en dat was de bedoeling, natuurlijk.

Tien vrouwen zongen een kinderliedje (Kortjakje), eerst 'normaal', vervolgens 'woedend' en daarna 'verliefd'. Of het nu kwam door die eerste oefening of door het weer, of omdat we allemaal losgekomen waren, dit was hilarisch van jewelste. Ik wist niet dat Metavrouwen zoveel komisch talent hadden.

Maar we gingen door: vervolgens werd een emotie doorgegeven met enkele woorden. Verbazing bijvoorbeeld: "echt waar?", blijdschap: "wat fijn dat je er bent!", boosheid: "ik vind dit niét leuk!". Bij elke volgende persoon moest de emotie sterker worden. Wonder boven wonder kon er altijd nog een schepje bovenop, terwijl elk haar eigen manier van uitdrukken behield.

Spreekwoorden werden uitgebeeld, door kleine groepjes tegelijk, eerst met overleg vooraf, later helemaal improviserend, zonder tekst. Er hoefde niet 'gepresteerd' te worden, misschien was het daarom zo grappig.

We maakten een een auto van vier stoelen, met een chagrijnige chauffeur en met drie lifters. De eerste lifter was blij en opgewekt en moest de chauffeur beïnvloeden. Ze zouden naar Maastricht. Enige conversatie was toegestaan (blij dat ik meerij, waarheen, o ja Maastricht, fijn, gezellig). De volgende lifter werd geacht ontevreden te zijn en de inzittenden daarin mee te nemen. Dat lukte, want zij wilde naar Groningen. De laatste kwam er euforisch in, ging er euforisch weer uit. De andere passagiers gingen in omgekeerde volgorde, en de chauffeur bleef chagrijnig over.

Tenslotte werden drie paren gevormd, twee aan twee achter elkaar staand, waarbij de achterste partner haar armen langs de voorste moest steken, alsof die handen bij de voorste hoorden. De voorste deed het spreekwerk. Er moest een reis aanbevolen worden, en werkelijk, dat handen en monden 'losgekoppeld' waren, werkte vervreemdend, maar maakte je ervan bewust dat ook handen expressief zijn, en dat daar best wat mee gedaan kan worden.

Na al die 'avonturen' werden een hapje en een slokje geserveerd.

Al die spelletjes hadden natuurlijk een functie. Zingen in een koor gaat om het overbrengen van emotie, waarbij ieder een eigen manier ontwikkelt. En het is misschien wel moeilijk om los te komen uit je eigen schilletje, maar de dingen die we gedaan hebben, woensdag, tonen aan dat het mogelijk is. Dat is eigenlijk wel zo'n beetje de moraal van dit verhaal.

José Bakermans

2017 - 9 en 18 december KerstKorenlint e.a.

We gaan een feestje bouwen!!!!

Met deze uitspraak van onze dirigent Carole Kroese zijn we gaan repeteren voor het KerstKorenlint, dat op 9 december zou plaatsvinden.

Niet alleen ons koor, Meta Morfose, trad op in 'Zang en Vriendschap', maar Carole had nog twee van haar koren uitgenodigd, te weten: Carole’s Koor en Take it Easy.

Met een zeer gevarieerd programma vulden we twee uur.

Kerstklanken: Feliz Navidad, Entre le boeuf, Er is een kindeke etc. werden ten gehore gebracht, en ook melodieën zoals Imagine van John Lennon, Requiem van E. Gilkyson  en Gaudeamus (Verheug u). De tekst van deze laatste drie liederen is altijd toepasselijk.

De drie koren wisselden elkaar af en zongen mét elkaar.

Het werd inderdaad een feestje dankzij de goede leiding van onze dirigent en de prettige sfeer die er hing.

Ook droeg het fijne publiek een steentje bij. Met hen zongen we de bekende kerstliedjes.

Én het glaasje Glühwein dat geschonken werd zorgde voor nog meer warmte en warme klanken.

Carole's Koor, Take it Easy en Meta Morfose

*********

Een heel ander optreden was op 18 december in de Rosorum Residentie Haarlem (vml. Deo).

Ook daar zongen we de gebruikelijke kerstliedjes, sommige samen met de bewoners. Ze deden geweldig hun best om met ons de klanken te laten klinken.

Uit hun reacties bleek dat zij het zéér op prijs stelden dat wij, Meta Morfose, in de Residentie kwamen zingen.

Met een voldaan gevoel verlieten we na dit optreden het prachtig gerenoveerde gebouw.

  

Ridi Klinkhamer