2024 - 17 april Koormiddag

Het was al een hele tijd geleden aangekondigd: het wordt een leuke middag, hoor!

En dat werd het, onder de bezielende leiding van José Poel van het Zontheater.

We werden stevig 'bij de les' gehouden. Allereerst werd het koor opgesplitst in groepjes die anders nooit bij elkaar staan en kregen we de opdracht elkaar eens goed in de ogen te kijken. Er werden allerlei oefeningen gedaan die eerst iets weg hadden van 'telefoontje spelen', over het uitbeelden van stemmingen, reacties en gemoedstoestanden, maar dan zonder woorden. Via overdrijven hoe een mens kan reageren op onverwachte uitvallen (schrik, woede, aanval, verdediging bijvoorbeeld), wat met hilarische toestanden gepaard ging, kwamen we bij de essentie, namelijk: 'hoe pakken we het publiek en hoe nemen we het mee in de wereld van ons lied?'

Nou hoefden we geen tranen te vergieten of te huppelen, maar we stonden met merkbaar meer overtuiging te zingen voor, of liever naar, ons publiek, dat uit de andere helft van het koor bestond.

En toen bleek dat 'Wie kann ich froh und lustig sein' de hele weg van verdriet naar vreugde beschrijft, en voor mij werd dat eigenlijk nu pas goed duidelijk. Dat dat in onze manier van zingen te merken was realiseerde ik me niet eens, maar dat zal wel, want ik vond dat het lied zoals het door de andere helft van het koor werd vertolkt 'binnenkwam', voor het eerst eigenlijk.

En wat ik ook wel belangrijk vind is dat de leden de gelegenheid hadden om elkaar qua stem en zo beter te leren kennen en minder in de eigen stemgroep op te gaan.

José B.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 

Op woensdag 17 april was het tijd voor een bijzondere workshop.  Aan de hand van José Poel werden we meegenomen in de wereld van de  improvisatie. Ze leerde ons hoe je emoties kunt uitdrukken en overbrengen, door leuke spelletjes met ons te doen. José liet ons zien hoe belangrijk de emotie is als je een lied brengt, zelfs belangrijker dan de tekst.  En dat het helemaal niet erg is als je fouten maakt (zie maar eens de woorden "whiskymixer", "waxmasker"en "wespenmepster" te reproduceren als die in rap tempo worden doorgegeven in een kring!).  Het gaat om de verbinding die je voelt met de andere koorleden en met het publiek.  Als je het idee loslaat dat je geen fouten mag maken werkt dat heel bevrijdend en kun je veel beter overbrengen wat de inhoud van een lied bij je oproept.

We hebben veel gelachen en veel geleerd, het zal onze zang zeker ten goede komen. Leuk om te zien hoe ook de wat schuchtere koorleden enthousiast meededen. Na het zingen van een mooi lied voor José besloten we een heerlijke middag met een hapje en een drankje.  Bedankt José!

Wil A.